Wij Nederlanders zijn er gewoon niet voor gemaakt, voor de Italiaanse zondaglunch. Zo langzamerhand weten we wel dat het lekker, veel en uitputtend is. En elke keer trappen we er weer in!
Terug naar het begin: Leda had ontzettend haar best gedaan en weer allerlei heerlijke gerechten voorbereid. We waren zondag de eerste gasten die arriveerden. Bitchgenoot parkeerde de auto lekker overdwars zodat de andere gasten maar moesten kijken waar ze hun bolide konden verliezen. Eerst maar eens kennismaken met de nieuwe huisgenoot van Leda en Nando: Lili, een Jack Russell pup. Joia en Lili namen uitgebreid de tijd om te snuffelen, te spelen, te springen. En uiteraard ging dat vergezeld van veel vertederde “oooohs” en “aaaahs” van de omstanders. Wij dus. Na een tijdje arriveerden ook andere gasten en gingen we aan tafel.
Antipasti: vleeswaar, gefrituurde pompoenbloemen, cotechino, fritata en nog een vegetarisch gerechtje.
Primi: risotto met paprika; gevlochten pasta met een heerlijk sausje
Secondi: een soort van rollade en gesudderde kip met gebakken aardappeltjes
Dolce: Pannacotta met kersensaus en een soort koekjestaart.
En daar dan natuurlijk wijn (slechts één flesje bonarda!) en water bij.
We waren er rond half één; om vier uur vertrokken we weer. Gezellig gekletst, heerlijk gegeten en genoten van het hondjesgedoe.
Zelf heeft bitch heel kleine beetjes opgeschept, maar evengoed zat ze bij thuiskomst met een volle buik op de bank. De mannen hadden iets meer genomen en lagen geruime tijd uitgevloerd op bed/bank/stoel te ronken. Het diner slaan we over en we glijden soepel, via Zomergasten met Saskia Noort, de nacht in.
Vandaag is een kalm-aan-dagje. Lekker in de tuin in de zon gezeten met boekje, puzzeltje en vliegenmepper. En nu even bloggen.
Eén flesje Bonarda? Tel kwijt geraakt bij het innemen?
Navraag leert dat JIJ in de bonen bent, Smulders. Het was echt maar één flesje Bonarda. Wel twee flessen water.