Een paar weken geleden zijn de koorrepetities begonnen voor de jubileumvoorstelling van ons lokale theater. Bitchgenoot zit weer in de spelersgroep en bitch zingt. De eerste repetitie moest zij helaas missen vanwege een koutje, maar inmiddels is het een wekelijks evenement geworden.
Het koor bestaat uit zo’n tachtig zangers. Veel vrouwen en een paar heren. De tenorpartij wordt door ongeveer 15 dames en 2 heren gezongen. Bitch is alt. De altgroep is vrij groot en maakt tijdens het zingen behoorlijk wat herrie. Helaas ook als andere partijen zingen. Bitch heeft daar zo’n hekel aan! Als de dirigent bezig is met een andere stemgroep, dan moet je gewoon even je kop houden. Maar nee hoor, het kletst, het kwebbelt en het levert commentaar. Als de dirigent (Bas Odijk, wat een leuke, muzikale man!) iets verandert in de partituur dan roepen de stemgenoten dwars door hem heen. Gisteravond zei Bas dat we gingen zingen vanaf de letter E. Onmiddellijk geluid vanachter de rug van bitch: “Nee hoor, het begint al voor de E!” Bas was al bezig uit te leggen dat we het aanloopje naar de E toe ook zouden nemen. Zucht…
Maar goed, zingen is lekker! Het lukt goed. We krijgen na elke repetitie de midifiles gemaild en bitch repeteert bijna elke dag. Zo vaak, dat bitchgenoot al begint mee te zingen. De uitvoeringen vinden plaats vanaf 11 december, de jubileumdag van het theater. Het stuk heet de Notenkraker en we zingen ook echt op de muziek van Tsjaikovski. Sterker nog, het hele koor, mannen én vrouwen, zal gekleed gaan in onder andere een zwarte tutu. Dat wil je toch zien!
De teksten zijn aangepast door de schrijfster van het hele stuk en de muziek is gearrangeerd (dus eigenlijk ook aangepast) door Bas. Maar je herkent er zeker de oorspronkelijke muziek in.
Bij de laatste repetitie was er ook een tv-ploegje aanwezig. Nog even zoeken van welke club.
Geef een reactie