Bitch stelt eisen

Er werd geknutseld. Bitch doet dat te weinig omdat ze opziet tegen de chaos die er doorgaans ontstaat. Maar het moest er maar weer eens van komen!
Al vaak gezien bij collega’s: de ruimtelijke kubus. Materiaal: stevig papier, een schaar en een Pritt stift.
Bitch is er eens lekker voor gaan zitten. Eerst de kenmerken van de kubus besproken. Met een plaatje op het digibord kwamen de mannetjes daar goed uit.
Het papier dat bitch had uitgezocht was stevig. Erg stevig. Stap voor stap legde bitch uit wat de kids moesten doen. Al uitleggend zakten de koppies steeds verder. Toen heeft bitch maar eens een extra doel toegevoegd aan deze activiteit. Het overduidelijke doel was natuurlijk het leren maken van een kubus. Het toegevoegde doel was het vergroten van het doorzettingsvermogen. Bitch kondigde aan dat ze erg ging opletten wie er doorzettingsvermogen toonde.
En daar gingen ze! Steunend en kreunend werden de kartonnen stroken gevouwen en geknipt. Toen er eindelijk twaalf dubbelgevouwen stroken waren, kon er geplakt worden.
Frustratiemomentje! Bitch had aan het begin van het schooljaar per tweetal één Pritt stift ter beschikking gesteld en gezegd dat ze er zuinig op moesten zijn, dat er géén voorraad was. En bij twee duo’s was deze inmiddels verdwenen. Bitch hield stug vol dat er geen voorraad was en dat ze maar een oplossing moesten bedenken. Nu werden de wel aanwezig Pritt stiften dus niet door twee, maar door drie mannen gebruikt. Dat betekende lang wachten. En dat vinden ze moeilijk. Ze vinden in deze groep veel dingen moeilijk.
Ter motivatie knutselde bitch gezellig mee met haar door reuma gekwelde handen. Boodschap: als bitch (lees: juf) het kan, dan kunnen jullie het ook!
Er werd ruim een half uur stug doorgewerkt. Af en toe klonk er een wanhoopskreet, scheurde er een strook en meer van dat soort gedoetjes, maar uiteindelijk hadden ze allemaal driekwart van de kubus af! Bitch was tevreden. We maken ze natuurlijk nog wel af. Knutselen er nog een in een kleiner formaat en hangen het gecombineerde setje aan het plafond. Foto’s volgen.

Zó ingewikkeld worden ze niet!

Bitch en 12 mannetjes

Tijdens de dagelijkse wandeling afgelopen zaterdag deed bitch aan bitchgenoot verslag van haar belevenissen op school in de afgelopen week. Geniet mee!
Een van de mannetjes komt na de pauze naar bitch toe. “Weet jij waar mijn vest is?” Natuurlijk weet bitch dat niet. En dat was ook precies wat zij antwoordde. Mannetjes van 8/9 jaar moeten zelf op hun spullen letten!
Een kind van de groep die voor de groep van bitch gymt, was zijn vest kwijt. Kwam dus vragen of iemand van de groep het per ongeluk in zijn tas gestopt had. Nee hoor, niemand stak zijn vinger op. De volgende dag komt één van de mannetjes bij bitch melden dat volgens hem A. het in zijn tas had gestopt. A. zou kijken. Hij meldde de dag erna dat hij het inderdaad in zijn tas had. Maar niet mee naar school genomen. Pas drie dagen later was het vest weer op school.
Een wat pieperig mannetje meldt zich bij bitch. “Juf, het doet hier (wijst op zijn jukbeen) pijn. En ik heb een raar plekje op mijn tong.” Bitch reageert niet meteen, ze kent de pieper al een poosje. Na een kwartiertje is hij er weer. “Juf, het doet nog steeds pijn.” Juf stelt voor dat piepertje eerst zijn toets afmaakt en als het dan nog pijn doet, dan kunnen we moeder bellen. Na de toets doet het nog steeds pijn. Conciërge belt moeder. Moeder deelt mee dat hij deze klachten de vorige middag ook al had en dat hij gewoon is gaan kickboksen. Klaar. Pieper blijft gewoon op school.
Twee mannetjes dragen een bril. Dat wil zeggen, ze hebben een bril maar dragen hem vaak niet. De ene vergat de bril steeds mee naar school te nemen. Contact met moeder wees uit dat de bril alleen maar op school nodig is. Bitch stelde voor de bril dan op school te laten. Geweldig idee! Nu is de bril altijd aanwezig, maar vergeet het mannetje bijna dagelijks om hem op te zetten.
Het andere brillenmannetje is nogal onhandig en heeft vaak een kapotte bril of is hem kwijt. In de eerste schoolweek vertelde moeder dat ze nu twee brillen heeft gekocht en dat het probleem dan opgelost moet zijn. Ze kon ze ‘binnenkort’ ophalen. Inmiddels is de vijfde week van het nieuwe schooljaar gepasseerd zonder nieuwe bril(len). Moeder nog maar eens benaderd. Ze weet ook niet wat het is, maar ze zijn er nog steeds niet. Zucht…
Vele mannetjes hebben individuele begeleiding. Bij één mannetje is die begeleiding vooral gericht op concentratie en gedrag. Zijn begeleidster heeft hem deze week een agenda gegeven. Ze ontdekte dat het mannetje een heel positieve kijk heeft op zichzelf. Als zij het gedrag van het mannetje checkt bij bitch, dan blijkt dat het nog vaak mis gaat. In de agenda tekent hij nu elke dag een smiley over hoe het ging en bitch zet daar dan haar smiley naast. Dat is heel confronterend voor het mannetje. Zó confronterend dat hij na de eerste agendadag twee dagen ziek was.
De groep heeft aan het begin van het schooljaar een emmer vol met buitenspeelmateriaal gekregen. Leuk! Een diabolo, een paar stelten, een badmintonset, hoepels, een springtouw en nog wat meuk.
Van de diabolo zijn de stokjes al verdwenen. Ze draaiden het touwtje eromheen en gebruikten het buiten als steekwapen en speer. De stokjes liggen ergens in de sloot, de diabolo ligt eenzaam in de emmer.
De badmintonset had een shuttle en twee rackets. De shuttle was al verdwenen toen bitch voor het eerst kwam werken dit schooljaar. De rackets zijn van de week in de prullenbak verdwenen. Door gebruik als slagwapen waren de draden gebroken en lag het ronde deel van de steel af. Weg ermee.
De hoepels en het springtouw zijn omgetoverd tot materiaal om iemand vast te binden aan de palen van de schommels, het klimrek of het kunstwerk. In het springtouw zitten ongeveer duizend knopen. Evengoed zag bitch de mannetjes er vrijdag mee touwtje springen.
De stelten, ja díe worden veel en goed gebruikt! Door kinderen van groep 5/6.
Binnenkort meer mannetjes verhalen. Er is zoveel materiaal, bitch kan er wel een blog van bijhouden. O wacht…

Bitch toetst

Het zat er al aan te komen: de uitgestelde Cito-toetsen. Deze week zijn we er mee begonnen. In juni werden de toetsen niet afgenomen vanwege het gemiste onderwijs in de lockdown periode. De toetsen werden verplaatst naar de vijfde week van het nieuwe schooljaar.
De toetsen worden gemaakt op de aftandse computers van de school. Het duurt eindeloos voor ze opgestart zijn, op veel computer is Chrome alleen te vinden met een zoekopdracht. Plaatsing op het bureaublad wordt bij het afsluiten van de computer weer ongedaan gemaakt. Gelukkig lukt het elke dag weer om voldoende computers op te starten. Vandaag had bitch ze zelfs alle vijftien aan de praat. Of dat vrijdag ook weer lukt…
De mannen van bitch waren goed voorbereid. Veel tijd besteed aan de werkwijze bij de toetsen. De doelen die voorkomen in de toets nog maar eens geoefend en gezorgd voor voldoende ontspanning.
De week begon met rekenen, in drie delen. De eerste twee delen waren voor rekening van de duo-collega. Hij rapporteerde dat er goed aan gewerkt was. De resultaten kunnen pas bekeken worden als de hele toets is afgerond.
Woensdag was bitch aan de beurt. In de klas nog even uitgelegd dat ze een uitrekenblaadje mogen gebruiken, maar in het toetslokaal bleken maar heel weinig kinderen dat te doen.
Tijdens de rekenlessen dringt bitch hier ook op aan. Ze helpt kinderen niet als er in het uitrekenschrift geen zichtbare pogingen tot rekenen staan. Maar dat heeft dus niet geholpen.
Na de rekentoets was de spellingtoets aan de beurt. In twee delen. Twee keer krijgen de kinderen 25 woorden die ze moeten typen. Alle spellingregels die we de afgelopen tijd herhaald en geoefend hebben waren als sneeuw voor de zon verdwenen uit de hoofden van de kinderen. Al rondlopend nam bitch de volgende bijzondere spellingswijzen waar: niewsberigt, moselen, trauen, zauna, warrschuuwing, huvluk en meer van zuks.
Aan het einde van de toets krijgen de kinderen alle ingetypte woorden nog eens te zien. De bedoeling is dat ze dan nog even een kritische blik werpen en fouten verbeteren. Bitch nam waar dat de meeste kinderen het overzicht weg klikken zonder er een blik op te werpen. De enkeling die er wel naar kijkt, verandert vooral woorden die wél goed zijn. Als bitch dat ziet gebeuren dan zegt ze daar wel wat van. Zo van “doe dat nou maar niet.”
Volgende week staat begrijpend lezen op het rooster. Lezen is niet het sterkste vak van deze club. Vandaar dat er deze week al wat geoefend is met de manier van toetsen, uiteraard met andere teksten. Er is nog werk voor bitch en haar collega. Veel werk!

Bitch en de prik

Het duurde even voor dat bitch begreep waar de jongens het over hadden vandaag. Hun gesprekken tijdens aankomst op het schoolplein gaan doorgaans over games, de skatebaan en andere ‘mannendingen’. Maar vandaag ving bitch flarden op als ‘sporthal’, ‘meevergadering’, ‘doet vét pijn’. Geen touw aan vast te knopen. Eenmaal in het lokaal werd het duidelijk. Een leerling meldde: “Juf, ik moet vanmiddag naar de 9-jarigen prik.” Geen vergadering, dus maar een prik! Toen ze een kwartier braaf gelezen hadden, is bitch er maar eens voor gaan zitten. Uitgelegd aan de kinderen hoe dat zit met prikken, waarom de prik, dat het (ja!) pijn doet, maar niet heel erg, dat ze er twee krijgen, in elke arm één. Gelukkig was er ook een doubleermeneer die het verhaal van bitch kon bevestigen en die volgens eigen zeggen nog precies wist hoe het vorig jaar was. Er was nog een berg vragen te beantwoorden. Daarna hebben we geoefend in het ontspannen van de armen. Bitch denkt niet dat ze daar nog aan denken als ze aan de beurt zijn, maar wie weet helpt het. Morgen komen de verhalen vanzelf.

Bitch heeft het zwaar

De coronaregels op school zijn simpel: als je verkouden bent, koorts hebt of andere mogelijke coronaverschijnselen, dan blijf je thuis. Ouders proberen het wel, hoor. Kinderen worden niezend en proestend naar school gestuurd, waar ze onmiddellijk weer heengezonden worden als blijkt dat er klachten zijn. Vinden ouders niet leuk. Van huis uit komen er vervolgens mailtjes met ‘hij is alleen een beetje verkouden, dan kan hij toch wel weer naar school?’ Niet dus. Bitch is onverbiddelijk. Al was het maar vanwege haar eigen gezondheid.
Het gevolg is dat bitch deze week maar bar weinig kinderen voor haar neus had. Los van de vier zieken (in wisselende samenstelling) staat er heel veel ondersteuning op de groep. Kinderen werken met hun begeleider buiten de klas, drie kinderen nemen deel aan het TOM-onderwijs en zo had bitch woensdag 2 kinderen in de les, donderdag en vrijdag 4. Dat is te overzien.
Vrijdagmiddag keken we, als beloning voor goed gedrag en omdat er met weinig kinderen niet zoveel te doen valt, naar de film Sjakie en de chocoladefabriek. Omdat de schatjes niet zo leesvaardig zijn, kijken we de Nederlandstalige versie. Als de Oempa Loempa’s voor het eerst in beeld komen en beginnen te zingen, moppert een van de mannen (bitch heeft alleen maar mannen): “Ja hoor! Ze komen uit Oempaland, maar ze spreken wel Nederlands!” Bitch schoot in de lach maar heeft verder geen uitleg gegeven.
Het leven is zwaar!

Bitch had vakantie

Bitch was natuurlijk al in Italië geweest, maar in de maand augustus had ze zich even blogvakantie toegestaan. Maar inmiddels is het september en pakt bitch de draad weer op.
De school is weer begonnen en bitch is daar ook weer te vinden. Eerst een weekje rondrommelen met de nieuwe tijdelijke duo. Niet echt rommelen natuurlijk. Denk aan het inrichten van de groep, het maken van werkafspraken en zo. De tijdelijke duo is een jonge hond. Bijna klaar met de pabo en bruisend van enthousiasme. Heerlijk. Bitch heeft toegestaan dat hij de kast achter het bureau ging opruimen. Zelf even een laatste check gedaan en veel weggegooid. Maar ook dingen bewaard die de jonge hond wilde weggooien.
We zijn op de eerste maandagochtend samen gestart in de groep. Na een uurtje is bitch weer naar huis gegaan want maandag is niet haar dag.
Ook het zwemmen is weer gestart. De reumatoloog vond het goed als bitch maar afstand hield. Nou, dat doet bitch echt wel. En het was heerlijk. Bitch heeft momenteel best veel pijn en dobberen in warm water is dan erg prettig! Tegen de pijn nog even een shotje prednison gescoord.
Op de vrijdag van de tweede schoolweek liep er een jongen in de groep vreselijk te niezen. Met grote klodders snot. Een moeder belde na schooltijd om mij te vertellen dat haar zoon (niet de niezer) verteld had dat de niezer corona had. Dat kon bitch snel de kop in drukken, maar toch maar even contact gezocht met de moeder van de niezer. Met het verzoek of ze hem, ook in verband met de eigen gezondheid van bitch, thuis wilde houden als hij zo verkouden was. Deze moeder had nota bene gemaild met bitch dat ze zo blij was dat bitch weer op school was en of bitch wel uitkeek. Natuurlijk!
Vrijdagnacht hoestte bitch de longen uit haar bitchlijf. Niet fijn en dus maar even een afspraak voor een coronatest gemaakt. Maandag kon ze terecht. In Purmerend. Vooruit dan maar. Bitch denkt niet dat het corona is, maar het onderwijsprotocol schrijft thuisblijven en testen voor. De nieuwe directeur op school vond het niet leuk. Maar ja, protocol is protocol.
En nu geduldig wachten op de uitslag.

Bitch zocht op het net naar een leuk plaatje van een snotneus. En kijk eens wat er tevoorschijn kwam? 😉